2005 წლის გაზაფხულზე, ოთხი წლის გიორგის მამა თბილისის პარკებში ბურთს უგორებდა. იმხანად დავითი კარგი ქართველი მეკარე იყო, რომელმაც „ვიტ ჯორჯიას” შემადგენლობაში ჩემპიონთა ლიგის რამდენიმე საკვალიფიკაციო შეხვედრაში ითამაშა.
დავითი და გიორგი ერთად უყურებდნენ პრემიერლიგისა და სხვა ევროპული ლიგების შეხვედრებს. მამას კარგად ესმოდა, რომ თავად არასდროს მიეცემოდა რომელიმე მათგანში მონაწილეობის შესაძლებლობა, ამიტომ მთელი ოცნებები შვილზე გადაიტანა. ის დიდი სიფრთხილით შეუდგა ვაჟის წვრთნას, თანდათანობით უხსნიდა იმ საიდუმლოებებს, რომლებიც ორ ძელსა და ხარიხას შორის არის დამალული.
გიორგი სწრაფად იზრდებოდა. ნიჭი, რომელსაც ის მეკარეობის საქმეში ამჟღავნებდა მამას იმედს უძლიერებდა. ნოიერით აღფრთოვანებული 17 წლის ყმაწვილი ქვეყნის ფეხბურთის ფლაგმანმა თბილისის „დინამომ” აიყვანა. გიორგის პროგრესი რომ არ შეეჩერებინა, კლუბმა ის იჯარით თავიდან „რუსთავში”, შემდეგ კი „ლოკომოტივში” გაუშვა. 2020 წლის სექტემბერში, ევროლიგის შეხვედრაში, რომელიც „ლოკომოტივმა” „ლოს კარმენესზე” „გრანადასთან” ჩაატარა, მამარდაშვილი რუსეთისა და აღმოსავლეთის ქვეყნების ექსპერტმა, ვალენსიელმა აგენტმა ანტონიო ლოპესმა ნახა. მას უკვე ჰქონდა წინასწარი ინფორმაცია და ამიტომ თავად დაჯდა ტრიბუნაზე. მართალია შეხვედრა „გრანადამ” მოიგო (2:0), მაგრამ ხმელმა ახალგაზრდამ მისი რეპერტუარიდან რამდენიმე მოგერიება შეასრულა.
ბიჭის უკეთ შესასწავლად ანტონიო ერთი ხნით საქართველოში ჩავიდა. როდესაც გიორგის ნიჭიერებაში სრულიად დარწმუნდა, მან ის დასამუშავებელი ალმასის სტატუსით „ვალენსიას” შესთავაზა. შეთავაზებიდან (2021 წლის აპრილი) პასუხამდე ოთხი თვე გავიდა, მაგრამ პასუხი დადებითი გამოდგა. ქართველ მეკარეს „ვალენსიას” სათადარიგო გუნდი „მესტალია” ელოდა.
მამარდაშვილის ქვეყნიდან გამოყვანა იოლი საქმე არ გამოდგა, რადგან ესპანეთს თბილისში საელჩო არ აქვს და ყველა პროცედურა სტამბოლში ჩატარდა. როდესაც ახალგაზრდა, რომელმაც ესპანურად ერთი სიტყვა არ იცოდა პატერნაში ჩავიდა, ანტონიოს ყურადღება მისმა მშვიდმა გაწონასწორებულმა მიიპყრო. ეს მენტალური სიძლიერის ნიშანი გახლდათ, რაც ბიჭმა ასევე წლების განმავლობაში გამოიმუშავა.
შემდეგ ის ცდილობდა ესწავლა საბაზისო ესპანური რათა მოედანზე თანაგუნდელებთან ურთიერთობა მოეხერხებინა და მუხლჩაუხრელად ევარჯიშა ტრენაჟორებიან დარბაზში — სუსტი ორგანიზმი უნდა გაეძლიერებინა; ყლორტი მუხად უნდ ჩამოყალიბებულიყო. ბედმაც გაუღიმა — სილესენისა და ჟაუმეს ტრავმებმა გიორგის ძირითადი შემადგენლობის კარი გაუხსნა. ბორდალასმა მას საკუთარი თავის რწმენა შთაბერა, დანარჩენს კი მამარდაშვილმა თავად მიჰხედა. რამდენიმე ბრწყინვალედ ჩატარებულმა მატჩმა მას შეურყეველი რეპუტაცია ჩამოუყალიბა. მისმა საუკეთესო მეგობარმა ხვიჩა კვარაცხელიამ, რომელიც „ვალენსიას” 2022 წლის დასაწყისში (როდესაც რუსეთი უკრაინაში შეიჭრა) ფაქტობრივად უფასოდ შესთავაზეს, ნეაპოლიდან გამამხნევებელი მესიჯი გამოუგზავნა.
მამარდაშვილის ზრდა იმდენად ეფექტური იყო, რომ კლუბმა მისთვის კონტრაქტის 2027 წლამდე გახანგრძლივება იჩქარა. გამოსასყიდ თანხად 100 მილიონი ევრო დაითქვა. ბიჭი, რომელიც კლუბის ფილიალში ფაქტობრივად თითის წვერებზე მივიდა, ახლა უკვე ვარსკვლავი იყო. უკეთეს ისტორიას ჰოლივუდი სცენარისტიც ვერ მოიფიქრებდა. კონტრაქტის ხელმოწერის დღეს მან მამას, იმჟამად უკვე ქუთაისის „ტორპედოს” მეკარეთა მწვრთნელს დაურეკა და უთხრა: „მამა, ჩვენ ეს შევძელით. მადლობა ყველაფრისთვის.”. აღელვებული დავითი ასეთი ბედნიერი არასდროს ყოფილა.
დღეს „რეალი” თამაშობს. მამა და შვილი ამ შეხვედრას გვერდიგვერდ მოკალათებულები ვერ ნახავენ. დღეს ვაჟი მატჩის ერთ-ერთი მთავარი გმირი იქნება. ეს კი ის არის, რაზეც მამა ყოველთვის ოცნებობდა.
დავიდ ალონსო, AS
