„მილანისა” და „ნაპოლის” დღევანდელი შეხვედრის წინ „ლა გაძეტა დელო სპორტმა” კვლავ მარცხენაფლანგელები, რაფა ლეაო და ხვიჩა კვარაცხელია შეადარა ერთმანეთს. გაზეთი წერს, რომ ეს ორი ახალგაზრდა დღევანდელ დღემდე სხვადასხვა გზით მოვიდა. მათ განსხვავებული ცხოვრებისეული გამოცდილება აქვთ. რაფა ხშირად იღიმება, თეთრ კბილებს აჩენს და მეტოქეებს სიხარულით, ზეიმის შეგრძნებით ატყუებს. გაზეთის აზრით ხვიჩა უფრო მოქუფრულია, ის თავჩახრილი მიდის ცენტრისკენ, რათა გაითავისუფლოს მარჯვენა მხარე და ყველას აჩვენოს, რომ მისი ობსიდიანის (მაგმური წარმოშობის შავი ქვა) თვალებს მიღმა რაღაც ანათებს. და ამ რაღაცას ტალანტი ჰქვია. ისინი „მილანისა” და „ნაპოლის” დრიბლიორები არიან, ელეგანტურები და გადამწყვეტი სიტყვის მთქმელები. ისინი არიან ახალი ვარსკვლავები, რომლებიც ერთსა და იმავე მოედანზე სხვადასხვანაირად ანათებენ, მაგრამ დიდი რამ აქვთ საერთო — ბურთით დაიბადნენ.
ლეაო, way 45 — ლეაო ექსტროვერტია. მისნაირი ადამიანები ინსტინქტით და მთელი სიმძლავრით თამაშობენ. ისინი არაფერთან არიან მიჯაჭვულები, ისევე როგორც არაფერთან არის მიჯაჭვული რეპი, რომელიც რაფას ბავშვობიდან შეუყვარდა. როდესაც ის დრიბლინგით არ არის დაკავებული, რეპერია და ჰქვია Way 45. ეს გახლავთ ლისაბონის უბნის ბარიო და იამაიკას საფოსტო ინდექსი. ლეაო ამ რაიონში გაიზარდა. ამ რაიონში საკმარისია გზიდან ერთხელ გადაუხვიო, რომ ჩაკეტილ წრეში მოხვდები. ბავშვობაში რაფას ფეხთან ბურთი, ზურგსუკან კი ოკეანე, ქარი და შტორმი ჰქონდა. ის ქუჩებში თამაშობდა და ვინც გზად გადაეყრებოდა ყველას ატყუებდა. რაფა თამაშობდა ყველაფრით, ღრუბლის დაჩუტული და „სუპერ სანტოს” ბურთებით, სკოლაში კი ცუდად სწავლობდა. ადრე ადგომა ეზარებოდა. ისე, როგორც მილანში, სადაც პიოლი და იბრა თავიდანვე უჩიჩინებდნენ, რომ მისი ნიჭის ადამიანს პირველობისთვის ბევრი მუშაობა სჭირდებოდა. და მართლაც, მან სკუდეტო მოიგო როგორც ვარსკვლავმა. ლეაოს დრიბლინგი პირწმინდა სისწრაფეა. ის ჯიქურ მოიწევს თქვენკენ, ზედ გახტებათ და საიდანღაც გიძვრებათ. შემდეგ კი ის იღიმება. უღიმის ფეხბურთს და ცხოვრებას.
თბილისელი კვარა — კვარა განსხვავებულ გარემოში გაიზარდა. მისი მამა ფეხბურთს კარგად თამაშობდა, აზერბაიჯანის ნაკრების წევრი იყო. თუმცა, ერთხელ მისი ოჯახის ცხოვრებაში შეიჭრა ომი სამხრეთ ოსეთში. მაშინ ხვიჩა 7 წლის იყო და ტელევიზორში რუსულ ტანკებს უყურებდა. ის ვერ ხვდებოდა, რა იყო ეს, კინო იყო თუ ვიდეო თამაში. ომი მის ცხოვრებაში დაახლოებით ათი წლის შემდეგაც დაბრუნდა, მაგრამ ძალიან თავისებურად. მან ის იზოლირებული რუსეთისგან იხსნა. 2018 წელს ხვიჩა მოსკოვის „ლოკომოტივმა” რამდენიმე რუბლად იყიდა და ერთ წელიწადში ყაზანის „რუბინს” დაუთმო. თათრებს კი მასთან გამომშვიდობება უკრაინის ომის გამო მოუხდათ, როდესაც უცხოელებს რუსეთიდან წასვლის ნება მიეცათ. ამით ისარგებლა „ნაპოლიმ” და კვარა „მარადონაზე” წაიყვანა, მარტის ბოლოს კი ნეაპოლში დაიბადა ბავშვი, რომელსაც მშობლებმა მისი სახელი დაარქვეს. ბავშვის სრული სახელია დანიელე ხვიჩა. ეს ფაქტი „ოქროს ბიჭის” მძიმე დრიბლინგის პატივისცემა გახლავთ. მძიმე იმიტომ, რომ საქმე გვაქვს უხეში, მძლავრი, ეფექტური და ძნელი ბავშვობის შერწყმასთან აღმოსავლეთთან, რომელიც არასდროს ბრწყინავს, მაგრამ ინსპირატორია. კვარაცხელიას უყვარს ყურადღების მოკრება და მარჯვნივ გასხლტომა, განსხვავებით ლეაოსგან, რომელიც უკან ბრუნდება.
ბოლო შეხვედრისას მათ მაისურები გაცვალეს, რითაც ერთმანეთისადმი პატივისცემა გამოხატეს. ოთხშაბათს ისინი კვლავ შორიდან შეხედავენ ერთმანეთს. ისინი იდგებიან ერთ მოედანზე, მაგრამ სხვადასხვა ისტორიებით. ორივე გარეუბანში გამოწრთობილი.
