ყველაფერი ზეიმით დაიწყო. მერე დაფიქრდნენ, რისი გაკეთება სჭირდებოდათ ზეიმისთვის. მერე ზეიმისთვის საჭირო საქმის გასაკეთებელი დრო ამოიწურა. უკვე აღარავის ეზეიმება. მაგრამ უზეიმობა სირცხვილია და ზეიმი მაინც რომ შედგეს, ფიქრობენ, რომ ამას კიდევ 20 მილიონი სჭირდება – ის 20 მილიონი, რომელზეც აქამდე არ უფიქრიათ.
აბსურდი, რომელიც პირველ აბზაცში წაიკითხეთ, ასეთად სულაც არ მოგეჩვენებათ, თუ გაიხსენებთ, რომ საქართველოში საქმის კეთება, ხშირად სწორედ ასე აბსურდულად უყვართ. ერთი და ორი ასეთი ამბავი მომხდარა?!
ევრობასკეტის მასპინძლობის უფლება საქართველომ 2019 წელს მიიღო. ფაქტი ზარ-ზეიმით ავღნიშნეთ. შეჯიბრი 2 წლის შემდეგ უნდა გამართულიყო.
ზეიმს რომ მოვრჩით, აღმოჩნდა, რომ ინფრასტრუქტურა არ გვქონდა და თბილისის სპორტის სასახლე ტურნირის მასპინძლობისთვის საკმარისი არ იყო. როგორღაც ახალი სასახლის აშენება გადაწყდა და საამისოდ ისეთი ადგილი შეარჩიეს, „უკეთესს“ ვერ ინატრებდით – სასაფლაოზე!
ვის გონებაში მომწიფდა ეს იდეა, ისტორია ამაზე დუმს.
ბიუჯეტიდან, ანუ თქვენი ჯიბიდან 70 მილიონიც გამოიყო. მშენებლობა გაჩაღდა. შემდეგ დაიწყო პანდემია და ევრობასკეტის ჩატარება ერთი წლით გადაიდო. შესაბამისად, მშენებლებს ახალი სასახლის ასაშენებლად ვადა ერთი წლით გადაეწიათ.
და რა გგონიათ?! მშენებლობა დასრულებული ამ დრომდეც არ არის!
და ისმის კითხვა – ევრობასკეტი თავდაპირველად დათქმულ 2021 წელს რომ ჩატარებულიყო, სად მივდიოდით, რას ვაპირებდით?
ამ კითხვაზე პასუხის გამცემი, ცხადია, არავინაა.
და ახლა, როცა ფიბას ინსპექტორებმა განგაში ატეხეს და ჩვენი უთავობის გამო ხელები თავში წაიშინეს, მშენებელი მშვიდად ამბობს, რომ თუ საქართველოს დიდი კალათბურთი უნდა, კიდევ 20 მილიონია დასამატებელი.
დაამატებენ. ცხადია, თქვენი ჯიბიდან.
