1994 წლის 12 თებერვალს, ლილეჰამერში, ისტორიაში პირველად, ქართველ სპორტსმენთა გუნდი დამოუკიდებლად გამოვიდა ოლიმპიურ თამაშებზე. საბჭოთა კავშირი აღარ არსებობდა. მოსკოვს დსთ-ს გაერთიანებული გუნდის შესათითხნადაც აღარ ეყო ძალა. დამთავრდა, იმ დღიდან საქართველო საქართველო იყო! თუკი რომელიმე ქართველი სპორტსმენი ოლიმპიურ მედალს მოიგებდა, წარმატებას უკვე მისი და ჩემი სამშობლო მიითვლიდა. დაჯიდლოების ცერემონიალზე მისი და ჩემი სახელმწიფოს დროშას აღმართავენ. მის და ჩემს ჰიმნს დააგუგუნებენ…

დანარჩენი იხილეთ 28 დეკემბრის საიუბილეო-საკოლექციო გაზეთ სარბიელში

 

 

წილი
წინა სტატიასიმძიმე? რამდენიც გინდა!
შემდეგი სტატიამარადონა, როგორც ლენინი?
ილია ბაბუნაშვილი ჩვენი ამქრის ჯონ ლენონია. წარმოიდგინეთ, ჰოროსკოპიც დიადი ინგლისელი მუსიკოსის იდენტური აქვს, თუმც რატომღაც თავად გულზე არ ეხატება, მიედ-მოედებაო. განსაკუთრებით „იმეჯინი“ აღიზიანებს. უპურატესობას რობერტ პლანტსა და როდ სტიუარტს აძლევს. კიდევ, საეჭვოდ ხშირად ახსენებს რუსეთის ხანტი-მანსიისკის ოკრუგის მიყრუებულ სოფელ ხურუმპაულს.