13 ტური მიილია ეროვნულ ლიგაში, ანუ სეზონის თითქმის მესამედი. ამიტომაც უკვე გვაქვს უფლება კარგზეც ვთქვათ, ისე რა კარგზე და ცუდზეც.
მოდით, „კარგით“ დავიწყოთ და ამის მიზეზი ბათუმის „დინამოა“. ჯერ ერთი, თამაშითაც პეწი შესძინა მთავარ ლიგას და მეორეც, სასწაული ატმოსფეროა მათ სტადიონზე. უყურებ და სხვაგან გგონია თავი – დავიჯეროთ, ეს საქართველოს ჩემპიონატში ხდება?! იმიტომ, რომ გადაჩვეულები ვართ.
რამ მოიტანა ბათუმში ასეთი გულშემატკივრობა, მართლაც საინტერესოა. მხოლოდ შედეგი არ გვგონია. შარშან გუნდი ქვედა ლიგაში თამაშობდა და მაშინაც თითქმის ასეთი ატმოსფერო იყო ხოლმე (ბევრიც არ აკლდა). ვფიქრობთ, მონატრების ამბავია და კიდევ, საფეხბურთო ინტერესს მატებს ის ფაქტი, რომ ბათუმში კოხტა სტადიონი შენდება.
აი, თბილისში კი ვუყურებთ ცარიელ ტრიბუნებს. მითუმეტეს ცუდი საყურებელია ეს ამხელა „დინამო არენაზე“ და „მიხეილ მესხზეც“. პატარა სტადიონზე შედარებით აიტან უმაყურებლობას, დიდ არენაზე კი უფრო ულამაზოა. რატომ არ დადიან, ამის განსჯა რთულია და რაღაც მჭერმეტყველობას არ ვაპირებთ: ვისაც უნდა, მოვა, ვისაც არ უნდა, ძალითაც ვერ შეათრევ…
გუნდიც კარგი ჰყავს გია გეგუჩაძეს, მეორე ადგილზეა და ალბათ, ჩემპიონობისთვის იბრძოლებს. გეგუჩაძეს ადრე სულ საყვედურობდნენ, ლეგიონერები არ უყვარსო, მაგრამ ლეგიონერსაც ხომ გააჩნია? ფლამარიონი და რამოსი სხვაა, ზოგიერთ გუნდში კი ისეთი უცხოელები თამაშობენ, ქართველებს ვერ სჯობნიან.
„საბურთალოს“ ლიდერთა შორის ყოფნა არ გვიკვირს. გიორგი ჭიაბრიშვილს სტაბილური შემადგენლობა ჰყავს, თან, შედარებით გრძელი სკამით. ისე კი, პოზიციებია, რომლებიც გაძლიერებას საჭიროებენ: მაგალითად, გიორგი რეხვიაშვილი სრულფასოვნად კი არა, სანახევროდაც ვერ შეცვალეს.
კარგია, რომ ლამაზი გოლები გადის. აი, მაგალითად, ორი ტურის წინ „ტორპედოს“ შემტევმა ნოდარ ქავთარაძემ დახატა გოლები;
კარგია, რომ შედარებით უკეთეს სტადიონზეა თამაშები;
ეს ყველაფერი არის შედარებითი და არა საუცხოო, შოკისმომგვრელი, ფანტასტიკური და ასე შემდეგ… ასეთი შეფასებები ზოგჯერ ღიმილისმომგვრელია.
მოკლედ, ბათუმის „დინამოსა“ და „ვიტ ჯორჯიას“ გადმოსვლამ ეროვნული ლიგა გააძლიერა და შესაბამისად, დაასუსტა ეროვნული ლიგა 2, სადაც შარშანდელთან შედარებით აშკარად დაეცა დონე: 
გარდა იმისა, რომ ეს ორი კლუბი ვერავინ შეცვალა, ლიგა 3–დანაც ისეთი სუსტი გუნდები („ზუგდიდი“, „გურია“) გადმოვიდნენ, მეტი არ შეიძლება. ამათ ფონზე შედარებით უკეთესი თამაშებია ლიგა 3–ში და ქვედა ლიგებშიც. იქ გაიფანტნენ ფეხბურთელები…
ცუდია ის, რომ მსაჯების შეცდომებმა იმატა. ეს შეეხება ქვედა ლიგებსაც, უბრალოდ, რადგან არ შუქდება, არ ჩანს. იტყვით, უცხოეთშიც ისეთები ხდება, საქართველოსი რა გიკვირსო, მაგრამ რაღა ცუდში უნდა შევედაროთ? უკეთესი იქნება, თუ შეცდომების რიცხვი დაიკლებს.
ცუდია, რომ ახალგაზრდების წამოწევა ნელი ტემპით ხდება. ელიგაში ძალიან ცოტაა ამ საუკუნეში დაბადებული ფეხბურთელი, რომელსაც პრაქტიკა აქვს. დასათვლელად ორი ხელის თითებიც კმარა, ორნიშნა რიცხვზე ვერ ახვალ.
აშკარად ჩანს, რომ კლუბები ახალგაზრდულ სექტორს ვერ იყენებენ. ამ მხრივ გამოირჩეოდა თბილისის „დინამო“, ასევე, „ლოკომოტივიც“.
ალბათ, რიგში დგომის საკითხია – მათი დროც მოვა. უბრალოდ, აგვიანებენ…
უფრო ცუდი კი ისაა, რაც ქუთაისის „ტორპედოში“ და კიდევ რამდენიმე ქართულ გუნდში ხდება: ფული არაა და გუნდი იშლება. თვეებია, „ტორპედოში“ ხელფასები არ დარიგებულა. მწვრთნელი კახა ჩხეტიანი აქამდე ითმენდა, ახლა კი გამოვიდა და თქვა, დიდი ალბათობით, დავიშლებითო.
ასეთი ამბავია კიდევ რამდენიმე კლუბში. დიდი ხელფასებია და ფონდის ფული ვერ წვდება, მაგრამ რატომ უნიშნავ ამხელა ხელფასს, თუ გადახდის თავი არ გაქვს? ფეხბურთელი (მწვრთნელი, ექიმი, მასაჟისტი, მძღოლი, ადმინისტრატორი…) რომ სამი თვე ხელფასს ვერ იღებს, ეს ნორმალურია? ამიტომაც ნუ დაიჯერებთ, რომ ყველაფერი კარგად არის.
