ზინედინ ზიდანის გზა პროფესიული ფეხბურთის მწვერვალებისკენ რთული და შრომატევადი გახლდათ. ფრანგმა ფეხბურთელის კარიერის ბოლო 5 წელიწადი „რეალში” გაატარა, სადაც რონალდოს, რაულის, ლუიშ ფიგუს, რობერტო კარლოსის და სხვა ვარსკვლავების მხარდამხარ ჩემპიონთა ლიგაც მოიგო და ესპანეთის ჩემპიონის ტიტულიც.
„ჩემთვის თავიდანვე ნათელი იყო, რომ ფეხბურთელი მინდოდა გამოვსულიყავი, — თქვა მან OTRO-თან ინტერვიუში, — ერთადერთი რაც მაინტერესებდა ბურთის თამაში იყო. სკოლაში კარგად ვერ ვსწავლობდი და თავადაც კარგად ვხედავდი ამას. ვიცოდი, რომ მეცადინეობის მიმართ სწორი დამოკიდებულება არ მქონდა. ერთ მშვენიერ დღეს კი მშობლებმა მითხრეს: ვიცით, რომ ფეხბურთელობა გაქვს გადაწყვეტილი, ამიტომ დაე, იყოს ასე — გააკეთე ის, რაც გინდა.
როგორც კი მშობლებისგან ნებართვა მივიღე, მთელი ძალ-ღონით ჩემი საყვარელი საქმის კეთებაზე გადავედი. მიზნად წარმატების მიღწევა დავისახე. 17 წლისა „კანში” რომ ჩავედი, პროფესიონალი ფეხბურთელების ვარჯიშს ვუყურე და კიდევ ერთხელ ვუთხარი საკუთარ თავს — აი, რისი კეთება მინდა. და იმ დღიდან ყველა ღონე ვიხმარე, რომ საუკეთესო გავმხდარიყავი.
რეჟიმს ვიცავდი, ყოველთვის კარგად მეძინა. ნამდვილად არ ვიყავი იდიოტი ღამ-ღამობით ბარებში რომ მეწოწიალა. ვსვამდი მხოლოდ წყალს და ვვარჯიშობდი.
ყველაფერი გავაკეთე, რათა შეძლებისდაგვარად საუკეთესო მოთამაშე გავმხდარიყავი. რადაც არ უნდა დამჯდომოდა, დასახული მიზნისთვის უნდა მიმეღწია. ვიცოდი, ამ გზით მშობლებს გავაბედნიერებდი. რასაკვირველია, ეს ჩემი ცხოვრება და მიზანი იყო, მაგრამ იმავდროულად მინდოდა დედ-მამის გული გამეხარებინა.
იმხანად თავი რომ გამოგეჩინა და გუნდში მოხვედრილიყავი, ძლიერი უნდა ყოფილიყავი. დღევანდელივით კი არ იყო. უპირველეს ყოვლისა უნდა დაგემტკიცებინა, რომ სხვა თანატოლებზე უკეთესი იყავი. მაშინ კლუბებში ფეხბურთელების რაოდენობა შეზღუდული იყო და გუნდებს მხოლოდ ერთი-ორი ახალგაზრდა თუ შეყავდათ განაცხადში. ამიტომ სხვებისთვის უნდა გეჯობნა.
დღეს ყველაფერი სხვანაირად არის. ყველაფერი აჩქარდა და ფეხბურთელებსაც შეცდომის დაშვების აღარ ეშინიათ”.
