– მოვიგეთ, ფეოლა!
– გაგჭირდებოდათ…
დაახლოებით ასე, „უქიმერიონივით“ ჩაუქროლა ერთა ლიგის მეტოქეებს საქართველოს ნაკრებმა და უკეთესი რომ აღარ არსებობს, ისეთი შედეგით დაიკავა ქვეჯგუფში პირველი ადგილი. ლოგიკურად ასეც უნდა მომხდარიყო და ახლა ვთქვათ, ნაღდი რა და დამატებით კიდევ რისთვის ბრძოლის უფლება მივიღეთ.
ჩვენ ხომ სულსწრაფები ვართ და უმალ ევროპის ჩემპიონატის ფინალური ეტაპის ჯერაც მოუპოვებელ საგზურზე ვსაუბრობთ, ვიდრე განაღდებულ C ლიგაში აღზევებაზე.
ფინალური ეტაპი როგორ არ გვინდა, დიდი ბიჭების მარაქაში გარევა როგორ არ გვსურს, მაგრამ ეს მხოლოდ ერთჯერადი ვოიაჟი იქნება, წინ თუ არ გავიხედეთ. უეფას C დივიზიონში ცოტა უფრო ყოჩაღი მეტოქეები გველოდებიან და იქ არათუ ევროპირველობის ფინალური ეტაპის საგზურს, ჯგუფში ერთ მატჩსაც არავინ დაგანებებს იოლად.
და მაინც, ჩვენს დღევანდელ დონეს ყველაზე მეტად C ლიგა შეეფერება. ეს იმას არ ნიშნავს, დღენიადაგ იქ ყურყუტს არ გაცდეს ჩვენი ოცნება. A და B ლიგები ჯამში 24 საუკეთესო ევროპულ ნაკრებს აერთიანებს და სწორედ ამ მარაქაში გარევა, ანუ B ლიგაში თავის დამკვიდრება უნდა იყოს სტრატეგიული მიზანი.
რაც შეეხება, ფინალურ ეტაპებზე მოხვედრას, იქიდან ეგებ უფრო მოკლე მანძილზეც იყოს – თუ შენი ქვეჯგუფის წევრმა ან წევრებმა ევროჩემპიონატის საგზური კლასიკური შესარჩევიდან მოიპოვეს (რისი შანსიც დიდია, მხოლოდ ლიგის ნახევარფინალის ორი მატჩი გრჩება საომრად.
ჯერ ეს ყველაფერი წმინდა წყლის თეორიას ჰგავს, მაგრამ ნოემბერში უფრო გამოკვეთილ სახეს მიიღებს. ნოემბერში ყველა ლიგის გამარჯვებულები ნაბიჯით მაღლა აინაცვლებენ, ზედა ლიგის მაჩანჩალები კი ქვემოთ ჩაინაცვლებენ.
არ გამორიცხოთ, მორიგ გათამაშებაში მეტოქეებად ლატვია და ანდორა კი არა, ჩეხეთი და შვედეთი გვყავდეს. რითია ცუდი გამოწვევა?! რით ვერ იქნება ღირსეული სანახაობა?! არ დავიმსახურეთ თუ, რა?!
